W okresie intensywnych przemian świadomości społecznej, a zwłaszcza form, przy użyciu których przekazywane są treści kultury i nauki, istnienie najrozmaitszych towarzystw regionalnych wydaje się anachronizmem. Kultura masowa i nowe, potężne publikatory zmierzają do coraz większej unifikacji kultury w skali nigdy dotąd nie spotykanej. Powodują szybką redukcję regionalnych odrębności we wszystkich czy większości sfer ludzkiego działania i świadomości. Sprawy regionalne rzadko stają się tematem dla środków masowego przekazu, ukazywane bywają prawie wyłącznie jako element gospodarki krajowej, a w najlepszym wypadku jako obiekt turystyki i swoistej egzotyki. Mimo tych zjawisk zainteresowanie sprawami regionalnymi nie wygasa całkowicie, choć zmienia się jego charakter, treść i zakres społecznego oddziaływania.
(Jerzy Skowronek, „W służbie radomskiego regionu”, 1973)